mat-chan

Płynąc z oddechem omijamy sumienie, nie chcemy kochać, nie chcemy wiedzieć. Zatracamy się w materialistycznym świecie, uciekając od prawd i od samych siebie. Wciąż czyhamy w zeszytach, na marginesie, ukrywamy swe myśli i swoje serca. Chowając się w słowach, między wierszami, wszyscy stajemy się tacy sami. Im wyżej wchodzimy, tym niżej spadamy, czego pragniemy? Nie wiemy sami. Z ust do ust niesiemy oddechy, uciekają nam powoli chwile uciechy. Wciąż się boimy, nie chcemy próbować, nie potrafimy już sami siebie zac

Może i nie byłyśmy na pogrzebie... {zasrana biologia} Ale ogromnie chciałam tam być. Tak, czy siak... pamiętam. I pamiętać będę zawsze. Chociaż nie znałam osobiście... Jestem harcerką i Oni też byli. To pewnego rodzaju więź... Marek [*], Maks [*] na zawsze w pamięci.

Ja tego chyba nigdy nie pojmę. W sobotę zginęło dwóch harcerzy. Z naszego hufca... Utonęli. Nie wierzę w to... Jak to możliwe? Przecież to była drużyna górska, 'ekstremalna'... Przecież potrafili pływać... Przecież pomoc była natychmiastowa... A i tak drużynowy wyciągnął z wody martwe już ciała... Ciała przyjaciół. Bo widzicie, harcerstwo to nie tylko zabawa. To gromada prawdziwych przyjaciół, na których zawsze można liczyć. Ci chłopcy... jak gdyby nigdy nic, poszli na zbi&